oktober 7, 2017
fan Jan Luyken*
Al achttjin jier rûn ik rûngear,
omdat in stim it sa ha woe,
sadat ik alle krêft ferlear
en noch mar amper rinne koe.
De synagoge wie it plak
dêr’t klonk in stim dy’t yngie tsjin
it lûd dat hold myn lichem swak…
ik waard mysels sa’t ik eins bin.
Nei achttjin jier koe ik wer sjen
wa’t foar my stie: man fan de stim;
ik waard sa bliid as wie ’k in bern,
it libben kriich wer sin troch him.
In lilke stim ferwiet de Hear
– se seine dat it Jezus wie
dy’t minsken ôfholp fan it sear –
dat hy it op ’e sabbat die.
Hy weefde mei dy wurden ôf:
op sabbat makkest dieren los,
wêrom dan net in bûne frou?
Ik rûn rjochtop wer yn de pas.
* Jan Luyken (1649-1712)
Yllustraasje ‘Jezus genêst
in rûngeare frou yn de synagoge’
oktober 4, 2017
fan ûnbekend*
Wy brochten ’t nijs út goederbêst,
oer Galileeërs, wreed fermoarde
troch Pilatus, harren dea,
sa tochten wy, kaam mei troch kwea,
in libben yn disoarder.
Wy sieten mei it kwea dernêst,
teminsten Jezus prate harren
skjin, wy hiene sels ek skuld,
gjin dikke bult troch eigen skuld,
itselde koe ús barre.
It gie fan moard nei ûngefal:
hy brocht yn ’t sin de achttjin deaden
troch de delfal fan de toer
yn Siloäm, ’t kaam op ús oer
as diene wy ’t ferkearde.
* Foto ‘Siloäm’