Se krigen beide rie nei rie,
heit David en soan Absalom,
ien op ‘e flecht, de oare op ‘e troan,
gjinien wist wat de útkomst wie,
it wachtsjen wie op moarn.

Soan kening rôp it hiele folk
ta oarloch op om te ferslaan
wa’t mei eks-kening David flechte wie,
de ien de spear, de oar de dolk,
it gie nei rûge rie.

Heit David dielde ’t leger op
yn trijen, mar gie sels net mei,
syn rie wie: wês foar Absalom net wreed;
hoewol’t er wist fan ’t hege krop,
siet hy oer him yn need.

De rollen draaiden stridend om:
soan kening rekke op ‘e flecht
en oan in tûke, finzen troch it hier,
dat waard de ein fan Absalom,
foar heit wie ’t stjerrend wier.

* Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Absaloms dea’

* Albert Weisgeber  (1878-1915)
Skilderij ‘Absalom’