Boadskip fan myn tsjinstfeint

fan ûnbekend*
Jesaja

Myn tsjinstfeint jou Ik opdracht
om oan myn folk ’t berjocht te jaan
fan heil dat komme sil;
myn feint ha Ik formearre,
boppedat dêrta ornearre
ferbûn te wêzen mei myn folk,
it ferrinnewearre erfskip
wer te meitsjen nei myn wil.

Hy moat it boadskip bringe
oan finzenen: ‘Kom no derút!’
En: ‘Kom mar foar it ljocht,’
oan wa’t yn ’t tsjuster sitte,
dat moat hy har witte litte;
sy sille toarst noch honger ha,
’t sinneljocht sil net mear pleagje,
sa doch Ik it godsfolk rjocht.

Nei rynske wetterwellen
wiis Ik myn folk in sljochte wei,
want bergen reitsje plat,
ophege wurde wegen
om te reizgjen nei de sege:
de ierde jubelet it út,
wylst de himel sjongt fan blydskip
en de bergen roppe mei.

* Foto ‘Jubeljende ierde’