Posted by admin

Hy hinget oan de achterpoaten,
bloedread tsjin it kâlde blau,
de terms noch tusken ’t fleis,
de dea hat west, de romp is rau,
syn libbensein wie kloaten.

Sa wie Parys, dêr’t hy doe wenne,
as in blom, mar read fan bloed
dat lekte út it fleis;
hy hie in splinter yn de foet:
as Joad yn ’t easten berne.

Mar ieuwen earder moast sy wenne
oan it offer fan de slacht.

De skreau koe men fan fierren hearre,
aaklik lûd troch yl en sward;
no stiet se dêr te sjen
nei ’t fleis, want it is bard,
mar om no sa te stjerren…

* Chaïm Soutine (1894-1943),
berne yn Litouwen en fan joadsk komôf,
hie yn Parys sukses, mar dochs in tryst libben.

* Rembrandt (1606-1669)
skildere de slachte okse ek as byld:
it bist en de minske as slachtoffer.

De wei fan sjen nei it ferstân
rint breed en flak troch heit syn lân,
it rôlet rap derhinne;
it paad fan mem hat mannich bocht,
is smeller as men earder tocht,
mar ’t is wol te berinnen.

De wei rint by de gevel lâns,
sa hurd as stien en mei de kâns
fan sicht op rinkelbellen,
in lûd dat skel de stilte brekt,
wjerkeatst op planken, like krekt
bemetten as modellen.

As ynienen klinke ‘fjoer’, it skot,
dan falt de gevel, rûzet wat…

It paad rint tusken beammen troch,
yn blêd, de fruchten komme noch,
de bern yn leafde berne;
de wolken driuwe op ‘e stream
fan soele wyn en memmedream,
sa’n paad kin men net kenne.

* René Magritte (1898-1967),
berne yn Wallonië,
wenne en wurke yn Brussel,
dêr’t er him talei op
surrealistyske skilderijen.
Skilderij ‘Op ‘e drompel fan de frijheid’