Hoe krigen se de gong deryn,
dat Lemsters út ‘e skroeven rekken,
toeters balten, klokken letten?
Sile, blinder, batse oan de wyn,
al is it tusken skippersfletten.

De slepers fan in ieu ferlyn
ha fluite, stome no as gekken
wylst se swarte reek útblaze
streekrjocht nei De Lemmer oan de wyn
om Sietse* nei de priis te razen.

De Lemsters is it net nei ’t sin,
want as it skûtsje achter rekket,
lit it folk syn reekwolk hearre:
‘O, wat sylt it Lemster skûtsje min,
it resultaat is om te stjerren!’

Mar Sietse hold de moed deryn,
wie net benaud foar grutte bekken,
dronk dy jûn allinnich kassis,
dat syn geast lei skerper oan de wyn:
‘Sis ’t my mar streekrjocht foar de harsens!’

* Sietse Hobma