Hy woe wol mear,
mar grutter waard it net,
sy wie wol op in sokkel set,
mar sa wie ’t klear.

Gjin holle foar in golle glim,
gjin earmen om him hinne,
sy wie yn foarm en kleur fan him,
mar dochs wie hy allinne.

Hy woe wol mear,
mar rinne koe se net
en net foldwaan oan syn ferlet:
foargoed in kear.

Dus jûn wie ’t ledikant foar him
allinne mei dêrboppe
yn ferve fan dy twa in glim
op frjemde manljuskoppen.

detail

* Skilderij ‘Gipsen frouwetorso’
Skilderij ‘De sliepkeamer’