Se lizze as in tsjûgenis,
it himd, de jas, de hoed,
him fan de lea ôfskuord,
want heve soe it, hjoed
wie Hippolytus’ dea wol wis.

Syn lea, oan fjouwer einen bûn,
nei streken fan de wyn
ta keard, ferlearen macht,
mar wat oan krêft noch wûn,
wie ’t leauwen boppe alle skyn.

De hynders fielden dat wol oan
en holden earst noch yn,
doe klonk de rop fan ‘skuor’;
gjin sicht op him, mar blyn
troch ’t slaan en mei it each op moarn.

Doe klonk gjin stim mear, inkeld ’t lûd
fan hoeven en op ’t lêst
it brekken fan de lea;
ferskuorrend stil rûn ’t bloed
en Hippolytus’ siel fûn rêst.

* Dirk Bouts (?-1475),
fan komôf Haarlemmer,
skildere gjin hillige yn rêst
lykas eardere keunstners,
mar lijend oan de aksje
fan de fjouwer boalen.
Skilderij ‘De marteldea fan
de hillige Hippolytus’