De dea is foar de ien de ein,
de oar sjocht yn ’t ferljochte gat
in krús, it lêste is net sein,
’t giet troch, nij libben komt oan bod.

De ien nimt ôfskie fan it roer,
de oar wurdt skipper njonken God
en sylt it ivich wetter oer,
gjinien is lykwols wis fan ’t lot.

Dêrom: foar beide lizze klear
de skippen, boppe-oan in krús,
lit elk hjoed brûzje op ien ear,
de Hear fielt Him op beide thús.