De romte tilt hjoed op fan kleuren
yn it bûtlân oan de Ie,
de krûden fluitsje heech in liet,
de blommen struie rynsk it giel,
dêrtusken tearen op it wiet:
in multymediaal gehiel.

Hy is al lang net mear yn funksje,
hearsker oer it wetterpeil,
no skeinde slaaf fan waar en wyn,
syn wjukken hingje lam foaroer,
wa hâldt dan noch de moed deryn
as middel foar de bûtlânsboer?

Fertrou op ’t multymediale
fan it bûtlân oan de Ie
mei eibert as fernijend diel,
syn wjukken binne noch yntakt,
hy fljocht mei ’t lichem en de siel
fan ’t nije mooltsje op kontrakt.