Doe kaam de tiid fan tsien pk
en lei it stiel dea foar de wâl,
it gie wer op nij libben ta
mei hout en glês, in minskestâl.

Mar op ‘e nij lei ’t libben stil,
dochs nostalgy nei ’t âlde plak
joech oan de pream in eigen wil,
hy dreau en kriich sa syn gerak.

Der wie wol driuw, mar ’t gie net rap,
want gjin pk of seil joech ’t arkje gong
en rustich stiel hold ek noch tsjin;
troch eigen wil, it is gjin grap,
dreau ’t nei de helling om wer jong
te wurden, want wa’t wol dy kin.