Augustinus, heech fan sit
as biskop en as wize
dy’t út alle teksten wit:
it libben sil grif rize
nei de hichte fan it krús
dat Kristus hat yn hannen,
wa’t dat leaut, komt ivich thús,
it stiet yn iepen bannen.

Yn de keamer fan it boek
is stilte hear en master,
de seine swijt yn elke hoek,
ferdriuwt dochs flok en laster;
’t hûntsje keft, mar sûnder lûd,
sels Kristus stiet te swijen
op it alter dêr’t syn bloed
fertelt fan boekleas lijen.

Ynienen brekt it troch it rút,
it byld fan Hiëronymus,
driuwt de stilte foar him út,
syn lûd liedt nei de klimaks:
‘Augustinus, doch se ticht,
wat hast oan lege bannen?
Martler wêze is dyn plicht,
do komst yn oare hannen.’

* Vittore Carpaccio (sirka 1460-1526)
wie in skilder út Fenetië, dy’t bekend
stie om de details op syn skilderijen.
Hy hat Augustinus werjûn middenmank
de attributen fan in humanistyske gelearde.