Ik seach him by ’t stasjon
as net om oan te sjen,
de grize gie my oer de grouwe,
hy stoarre nei ’t perron,
it wie de ‘iron man’.

Hy liet my mar net los
doe’t ik oer ’t strúkpaad rûn,
wol swier om ’t izer mei te sjouwen;
ynienen op ‘e grûn
wat spullen sûnder tas.

In flesse, broek en skoech,
net foar de ‘iron man’
in bút om izer mei te smeien
of socht er om in fan
dy’t him op hannen droech?

‘k Fertroude ’t spultsje net,
want earder wie ’t oarsom,
it izer koe de fan wol drage;
grif lei it rjocht hjir krom,
wêr wie de wisse wet?

De motor kaam deroan,
de rider bûgde him
en sei: ‘Se hawwe hjiroer klage,
wat kleanspul, grif foar gym
of is it fan jo soan?’