No lûkt it Fryske oerwâld my deryn,
it reidfjild oan de igge fan de feart,
myn each bedrinkt him oan it weagjend grien
en freonlik slingerjend bin ik by steat
wer stil te stean, ik nim der noch mar ien.

Der fjouwert nachts wolris in merje yn
myn dream mei hoeven fan beton en stiel,
dy sûpt it grien mei skrobske swolgen op,
wat oerbliuwt is in weagjend modderwiel
dêr’t ik yn slingerje mei pinekop.