Fan grau nei suver

Hy hat nochal ferbylding
op ’e hichte fan it plak
om alles oer te sjen,
sa is er fan betinken
dat him neat ûntgiet,
hy macht hat oer de wrâld
dy’t yngiet op syn winken
fan ‘jou oer wat my befalt’,
wat grau is, lit him kâld.

Hy is it byld dat oanjout
hoe’t men op ’e wrâld fier rikt
om nei it plak te sjen
dêr’t swart it blanke blinke
lit, want neat ûntgiet
de wrâld fan wat men jout
oan djipgeand suver tinken
oer wat elkenien befalt
dy’t op ’e oar fertrout.