Brutsen bylden

De sinne komt hjoed prachtich op,
sa liet de waarfrou fleurich witte,
ik wie benijd, rûn by it wetter lâns,
de spegel fan de himel, dûbelop
it sicht, sy kriich gelyk.

Dus bleau ik stean, in slagge stop,
ik seach de himel bloedread kleurjen
mei op ’e foargrûn swart as skerp kontrast,
myn spegel sette alles op ’e kop:
in bombardearre wyk.

Ik stie ferstive fan dit byld,
it waard my read en swart foar eagen,
mar ’k seach noch wol de spegel mei in barst,
de grime spile op, de kop waard wyld
fan bylden… brutsen… bryk.