Kâlde wiisheid

fan Tobias Baanders*

Kening Winter op ’e lêste dei
fan de lêste moanne fan it jier
hat fan ’e moarn twa bearzen fongen
op ’e Sânemar by Earnewâld,
hy naam se foar prins Ulekrite mei.

Mar prins Ulekrite kriet op slach
dat de fangst wie hjoed der fier by troch,
want ein desimber moast it sjonge
fan de redens op ’e Sânemar,
op iisnocht wiene alve stêden wach.

Kening Winter fûn dat flauwe kul,
hy hie neat mear mei in kâld klimaat,
want kjeld sloech him fûl op ’e longen,
mar prins Ulekrite liet gjin kar:
in tou bûn hy heit-kening om de mul.

Slepend fierde hy foarst Winter mei
oer de waarme grins fan âld nei nij,
dêr’t hy de âlde tiid ferjonge,
lok en seine makken ’t gea iiskâld,
sadat de wiisheid ried nei nijjiersdei.

* Tobias Baanders (1946-…)
Skilderij fan 2009