Yn stikken

Syn ringen litte ús no witte
hoe lang er op it hiem stien hie,
hoe lang syn blêden skaad jûn hiene,
lykwols net hoefolle fallen wiene…
langer as in iuw.

Soest him mar salang libje litte
oant hy syn eigen ein oanjout:
eutanasy sa’t minsken dogge
as sy net ûndraachlik lije wolle,
jou de lêste triuw.

No leit er dêr yn hûndert stikken
troch deaslach en gjinien dy’t rout:
de neisten hiene in fergunning,
dêrom hie de beam neat mear te wollen,
sels net nei in iuw.

Hy kin no net mear heger rikke
mei fragen oan de beammegod
om bystân en in langer libben
om foar ’t minskdom soerstof oan te meitsjen,
’t wie syn heechste driuw.