It meidwaan op ‘e âlde dei
is syn Olympysk ideaal,
hy stribbet ’t ivich jonge nei,
‘su mut ut’, dat is syn ferhaal.

Hy sjutteldrafket by my lâns
en groetet mei de hân en ’t wurd:
‘Wat lekker, hè?’ Dit is myn kâns:
‘Jo rinne as jongfeint, sa hurd!’

Syn himelsblauwe trimpak seit
genôch: Olympus’ goadesoan,
in Fries dy’t nei de tachtich skaait,
in foto is ’t bewiis foar moarn.