It wie it modderfarren sûnder ein
fan skippers dy’t de terp ôfgroeven,
dweiltrochwiet oan ’t roer de wâl lânsloefden
en de fracht wer losten foar de boer.

It reinde noch en ’t dripte troch it blêd,
dat wêrom soe ik langer bliuwe,
want de rinners woene skiednis skriuwe,
wiet as poepen ’t hiele lange ein.

Se meanden mei in fêste slach en trêd
de greiden oer oant út ‘e liken
nei de boer syn sin, dy’t nei seis wiken
útbetelle hat en goeie sein.