It paad sil kleurje libben grien
fan ’t jonge streamen nei de see,
de fierte is it aventoer,
hoe fier it is, folt yn gjinien.

It paad rint nei de smelle ein,
beknotte troch it lege nee,
sawat is ’t folle libben oer,
te wachtsjen stiet de lêste trein.

Wa sil de minske witte litte
it aventoer dat muoite wurdt?
It paad fan wiisheid wiist hoest giest,
hoe fier it is, leit yn de fierte.