Mei de ponge op jacht

fan Gerard van Honthorst*

Sy hat de bút al binnen
foar’t har finger wiist nei him
dy’t mei syn ponge krekt begjint
te jeien op syn bleate bút…
kin sy him noch ûntrinne?

Sy spile op ’e lute
leafdeslietsjes, net foar him
bedoeld, mar as it sa ferrint
as by syn komst, dan kin it út
en is neat út te sluten.

Hy biedt har hert en sinten,
kombinearjend mei syn stim
sil hy it rêde, hy fersint
him net, it bliuwt net by in tút,
hy krijt ferskate hinten.

Har finger bliuwt mar wizen,
wylst syn fingers sizze: ‘Nim,
dan sjogge wy wol hoe’t it rint.’
Sy bûcht de holle, resolút
lit sa har foarhang rize.

* Gerard van Honthorst (1592-1656)
Skilderij ‘De keppelster’