Amputearre mar sjedêr

Hoewol’t se koarte binne
as in amputearre skonk
fan immen op it slachfjild rekke,
sy rikke noch nei boppen,
bliuwe op it eigen honk.

In fûgel fleach dêrhinne,
boude tûk it hege nêst
om solidêr mei har te wêzen;
’t helpt net mei inkeld roppen,
sy bliuwt trou út goederbêst.

Stânfêstichheid sil ’t winne
mei de flecht fan hinne wer,
sadat de griene bloei útbrekke
sil út ’e stam nei boppen…
nei it koartsjen sjoch no dêr!