Roekoepôlerace

Gjin fûgel ropt it roekoe
oer de weagen fan de Snitser mar,
syn rop klinkt by de Potten,
hy nimt de beammen dus foar kar.

Gjin miuw fljocht nei de pôle
dy’t de namme Roekoe earder hie,
dat eilân is ferdronken,
it wist mei ’t minne waar gjin rie.

Foar him wie stoarm korona,
’t firus dat him deadlik troffen hat,
de ein fan Roekoepôle…
sjedêr wat folle letter bart.

Twa jier gjin skûtsjesilen,
dat de skippers fielden har as wees,
de ein fan de tradysje?
Sjedêr de Roekoepôlerace!