Sierlik nijjier

fan ûnbekend*

It gea fan blauwe marren
mei de hichten yn it rûn
ferhellet fan de romantyk,
sadat gefoelens folop bloeie,
foar de dichters in ûntwyk.

De stêd ha sy ferlitten,
dêr’t besmetting ware rûn,
’t ferhaal dat telt fan ’t âlde jier
de deaden, hjoed om te betinken,
mar de dichters wenje fier.

De mar, in blauwe spegel
foar de fierte, withoefier
foar dichters fan de romantyk,
dy’t sjongend mei de riemen roeie
fan dit jier, net krekt gelyk…

… oan mar ien fêste regel:
strang ferbean is alle sier…
fersier dêrom it nije jier.

* Foto ‘Marregebiet yn Ingelân’