Sjongend skouspul

It barde yn de iere moarn
dat ik dy beide rêgen seach
en peddels dy’t net mear beweegden,
dit skouspul spriek my oan.

It driuwen rôp de stilte op
mei fan de karrekyt yn ’t reid
it liet dat krekt past by syn namme,
dêrby de koekoeksrop.

It skouspul song mei it duet
foar ’t bern op flústerjende toan:
‘Lit ús sa troch de moarntiid glide,
want moaier is der net!’

Ik fielde mei dy beide mei
en stimde yn mei ’t fûgelliet,
wylst mem en dochter fierder dreauwen,
de ein wie dêr fan wei.