Noch yn libben

oktober 4, 2016

De nacht wie lang, mar hy oerlibbe
waar en wyn, sa’t hy dêr lei,
ús konifear, mei brutsen ribben
tsjin de muorre, ’t like faai.

Wy bellen Empatec, ús lêste
hoop op in foartidich ein,
mar ’t slagge net mei ’t ivich rêsten,
want te lyts wie harren wein.

Diagonaal lei hy derhinne,
mankrêft krige him net rjocht,
in kraan soe ’t swiere wurk oan kinne,
mar oan tiid waard doe net tocht.

It duorre noch wol trije dagen
foar ús earme konifear,
it like as de tiid fertrage,
dêroer mear de oare kear.

Recente berichten