By de dea fan de poes

oktober 3, 2016

Op trije fuotten sleepte sy har
fan de koer nei ’t itensboard,
de lamme sturt woe net mear by har,
sleepte mei, sy biet him koart.

Nei wiken soargjen namen wy har
nei de dieredokter mei,
it koe net mear, in spuit woe sy har
ta ha, ’t wie ús yn de wei.

Se dwile wei, it kopke sakke,
wylst har eagen brieken by
ús iepen ’t hert, it hat ús rakke
hoe’t se dêr sa brutsen lei.

Wy lieten har in oere letter
sakje yn de grize klaai,
hoewol’t it grêf koe amper better,
woe it net mear by ús wei.

Recente berichten