Slij nei it wite

It is sawat safier:
derboppe hy en sy derûnder,
foar it neiteam docht men soks,
de wrâld kin dêr net sûnder.

’t Kin ek net sûnder sier,
dus earst de snaffel yn de fearren
om te striken kleare gel,
it wurdt perfoarst wurdearre.

Sy fynt gjinien in klier,
lit wyt by alle tinten passe,
jout har ûnder fjouwer del
om letter ’t aai te lossen.

Hjoed falt it har net swier,
hat sin om op ’e wâl te iten
yn it selskip fan it stel
dat slij is nei dat wite.