Duvelske winter

De wettertoer en -poarte
steane stiif fan strange kjeld,
dat wetter lit him net mear sjen…
as hat de duvel dermei boarte.

Lit duvels dermei boartsje,
tweintich as ’t in bytsje kin,
sa’n leger lege graden telt,
sy sille ’t wetterpeil ynkoartsje.

Wa kin de djipte peile
fan de miuwen op it iis,
’t gefoel fan rûnom op te stean,
de kjeld lûkt troch de kromme neilen.

Kom duvels, noch in hoartsje,
dan lûkt krom de dikke tean
troch ’t riden, elkenien de priis,
want wille hoecht men net te partsjen.