Se libben op it skip tegearre:
Jan Poep mei soargjend suster Jel
hie frijheid as bestimming fûn;
gjin smoargens koe de sfear bedjerre,
want beide sieten yn sûn fel
en waarden ek noch kampioen.

Ik seach de Poep dêr net mear lizzen
en tocht: dy sylt hjoed op ‘e mar,
myn bloed kroep wer nei Jan en Jel,
mar amateurs besylden dizze
dei regelfêst de rûtes, dat
wat moast ik oars as jou my del.