Der wie gjin sprake fan ferjitten,
mar wol de driuw fan de natoer:
’t embryo-priuwen fierderop
om inkeld leechte oer te litten;
de fretter wit fan soer noch doer,
sa stoar it libben yn de dop.

De rede hat ek neat te sizzen
as ’t jonge libben ienkear swimt
en memmekwêkjen lûkt it spoar
om frettend grinzen te ferlizzen
dat elk syn part fan ’t libben nimt,
want dêr ûntdopje fûgels foar.