mei 23, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Hoe komt het dat hij rechtop zit,
terwijl de wonden hem belasten
tot zijn hart zich overgeeft;
zijn wil beslist dat hij nog leeft
en voor zijn dood Maria bidt
dat hij zich hield aan ’t vasten.
Waarom zit zij daar aan zijn bed?
Haar wil beslist om niet te knielen,
omdat biechten haar niet ligt;
zij had haar wapen goed gericht,
de bisschop op de vloer gelegd
en lichtte toen haar hielen.
Zijn hand schiet naar de koningin
om zo haar onschuld nog te doden
voordat hij voorgoed verlaat
zijn kudde en naar boven gaat,
waar zingend klagen heeft geen zin,
hij wordt met spoed ontboden.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Koningin Fredegonda aan het sterfbed
van bisschop Praetextatus’
mei 22, 2017
Syn krollen passe by de muorre,
regelmjittich is it holledak,
dêrûnder rêst de geast,
it liket, hy is wol teplak,
it giet him net om lêst of earst.
De eachopslach keart hy nei binnen,
dat gjin byld fan bûten him berikt,
wat rêst jout oan de geast,
sadat dy net nei ’t heechste rikt,
it giet him net om minst of meast.
Mar frjemd dat tikken him berikke,
regelmjittich as de slach fan ’t hert,
mar steurend foar de geast,
betiid of let ferneart er net,
it giet him net om lêst of earst.
