mei 9, 2017
van Lourens Alma-Tadema*
Maria met het Kind kijkt toe
vanuit de hoogte op hen neer,
mee kijken alle heiligen
de eeuwen door en zonder moe
te worden staan zij tot Gods eer.
Beweging komt van binnenuit
de ruimte aan Godlof gewijd,
van leken die gesterkt door mis
en woord meer gaven dan een duit,
opdat de ziel die dag gedijt.
Het kind staat stil, van buiten vroom,
omdat de groten schrijden door
de poort waarnaast Maria staat
met op haar arm het Kind, dat voor
en met zijn maatje verder droomt.
Dit kind staat stil bij wat nog komt
en droomt al van de godentop,
het feest dat voor hen wordt gevierd;
met moeder klimt hij hogerop,
waar ieder aards geluid verstomt.
* Lourens Alma-Tadema (1836-1912)
Schilderij ‘Bij het verlaten van de kerk’
Schilderij ‘Ingang van het theater’
mei 8, 2017
De hoanne kraaide fan ’e moarn al ier
as boade fan it skeppingsljocht
yn funksje fan de tsjerke,
de kym wie noch te skier
om ’t wûnder op te merken.
Mar doe’t de strielen skeaten nei it goud,
kaam ek in fûgel derop ta,
swart as de nacht syn flerken…
wie ’t ljocht him tafertroud
op hichte fan de tsjerke?
De hoanne, boade fan it skeppingsljocht,
wist fan it rike kleurpalet
en woe de ka net keare,
in gouden greep, mei nocht
ha sy de moarntiid eare.