De tijd van heden

van Edward Burne-Jones*

Kon hij wel weten dat zij sliepen
in het dichte doornenwoud?
Hij had geen kennis van vervlogen tijd,
alleen van hier… en nu is aangebroken
zijn moment aan haar gewijd.

Kon hij wel voelen dat zij sliep en
al een eeuw geslapen had?
Het laatste was voor hem vervlogen tijd,
waarmee hij uit ervaring had gebroken,
wat voortvarend voor hem pleit.

Hij voelde aan de doornenstruiken
dat zij wisten van de slaap,
ze lieten hun geweten spreken door
te kruipen waar ze konden komen,
daarna volgde hij hun spoor.

Zo kon hij torenhoog bereiken,
vliegensvlug ook, haar die sliep
en droomde van de tijd van heden, die
meteen verscheen voor beiden, samen
met de toekomst zijn het drie.

* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘De prins in het woud van doornenstruiken’