It boldere oer ’t Frysk wetter
sa’t in tongerklap fier draacht:
ien fan de rapste fan de float
wie yn guon eagen dochs te traach,
in grutte bak wie folle better.

It skip wie âld, mar net de namme
fan de soan: de Jonge Jan,
ien fan de lytste fan de float,
dy beide koene der wat fan,
har rom lykwols waard rûch beskamme.

It skoander skûtsje waard ûntsiele,
liere, mêst en gyk derôf,
sjedêr in deagewoane boat;
’t âldwiif wie earst in kreaze frou
om lok en leafde mei te dielen.

De stielen bak soe prizen winne,
dêr kaam de wikseling op del
fan Jonge Jan nei God is hjir
yn Earnewâld, Immanuel,
dêr dweilt de nije oanwinst hinne.