De Tynje, smelle feart foar skipperskeunst
om skraal dertroch te farren,
hy it roer, de frou de fok
en as de trochgong narre,
klonk fan achteren syn flok.

De Heale Moanne, nij yn ’t streekjespak,
belibbe syn premiêre,
mar de Tynje hold him fêst
en soe syn dei bedjerre:
tsjuster waard er fierwei lêst.

Doarp Grou, yn ’t âlde pak op eigen wiet,
woe yn de striid wol rinne,
sûnder flok de Tynje út
liet hy de Grousters winne,
binnen wie de earste bút.