fan Dirk Bouts*
It wie in saak fan hollen,
mear gefoel as sûn ferstân,
it hie te krijen mei de houliksbân:
de leafde, hjir te min en dêr tefolle.
It wie de keizerinne
dy’t it mei de greef oanlei,
de bêste man keas foar de eigen wei:
de leafde foar syn frou, mear as freondinne.
Doe woe de keizerinne
ha, de greef kaam har tenei,
it waard de bêste man syn lêste dei,
de romp koe sûnder holle net mear rinne.
Sa kaam de greef syn holle
op ‘e hannen fan syn frou,
dy’t mong syn ûnskuld mei har eigen rou
en rop om rjocht, want neat wie har tefolle.
De keizer seach har kommen
mei de holle yn de hân,
de fjoerproef holp de frouwe út ‘e brân,
de lûden oer de greef syn skuld ferstommen.
It wie de keizerinne
dy’t fernaam it gleone fjoer
oer hiel de lea, der bleau gjin leafde oer,
dochs bleauwen der twa oer, mar wol allinne.
* Dirk Bouts (sirka 1410/1420-1475)
Skilderij ‘De rjochtfeardigens fan keizer Otto’
|
