It is as wie ’t út izer getten,
suver makke mei it wintersk wyt,
rjocht wizend hoe’t it stedske heil
dat yn de fierte stiet,
syn hichte hat yn wetten.

Noch stekke boppe ’t stedsfolk tuorren
foar de klokken mei sa let de rop
en yn ’t ferline mei de twang
sa net, dan is it op
it heil dat ivich duorre.

Mar hjoed de dei wurdt heil ferwachte
fan de grutte flakte yn it lân
fan Starum oant de haadstêd Snits,
want lytsens hâldt gjin stân,
komt om yn lege machten.

En sjoch, dêr tusken grûn en himel
hinget hy dy’t laket om wat stiet
as izer mei de pylk omheech,
want wêr’t it him om giet,
is wille om wat grimelet.