april 30, 2022
fan ûnbekend*
It kaam net út ’e djipte wei,
mar út ’e hichte, bylden
dy’t my ferûntrêsten…
’t wiisde mâl op ljochtskyndei.
Ik seach de hiele ierde oer,
dy’t woest en leech ferskynde,
mar de himel skynde
net, wat makke my oerstjoer.
De heuvels skodden hinne wer
en ek de bergen beven,
mar ik seach gjin minsken,
fûgels wiene hjir noch dêr.
It boulân waard ta in woestyn,
plat leine alle stêden,
hiel de ierde rekke
keal, ik hold de siken yn.
It kaam net út ’e djipte wei,
mar út ’e hichte: grime
fan de Heare, rêste
koe ’k net mear, sa’t ik hjir lei.
* Foto ‘Leech lânskip’
april 29, 2022
fan ûnbekend*
De tûken stekke se de hichte yn
út freugde dat se groeie kinne
yn de hjitte fan de rotswoestyn.
Mormonen kamen hjir as kolonist,
de beammen koe gjinien ûntrinne,
dy’t har witte lieten: ‘Sjoch, dit is ’t!’
De beammen hiene it oer Jozua,
de lieder mei de earms de hichte
yn: ‘Sjedêr, myn folk, hjir mar op ta!’
Dat wolkom spriek doe ek Mormonen oan,
dus ha sy dêr har wenplak stichte
mei de beam fan Jozua as kroan.
Sa rekke Jozua yn de woestyn
fan Colorado en Mojave,
mei syn wolkom, rûzjend op ’e wyn.
* Foto ‘Rotswoestyn mei Jozua-beammen’