Hy wie autochtoan yn Israel,
hie rjocht op brea en dronk de wyn
op wa’t him leaf wie troch de tiid,
fan hjoed de dei oant lang ferlyn,
yn eigen lân, de grinzen oer,
in polyreizger wiid en siid.

Hy wie allochtoan yn Ingelân
en dronk de wyn út gouden graal,
kaam ek yn Frankryk mei de tiid,
brocht oan katharen syn ferhaal,
mar syn ferbliuw yn Yndia
ferrûn net sûnder bruorrestriid.

Hy wie letter geastlik astronaut,
bereizge ’t ivige hielal
en seinde troch wêr’t er foar stie,
wol hûndert evangeeljes fol,
it Fryske Itens krige ’t troch:
se sizze dat it Jezus wie.

Ik seach se tusken doarp en stêd,
twa knyntsjes tusken strúk en dyk,
se sieten hjir en strûsden dêr,
allike rêd,
sa sûnder rêst
en net om lyk.

Ik seach har op itselde plak,
it famke tusken paad en dyk,
de eagen stiene like strak,
sa sûnder doel,
want har gefoel
wie by it lyk.

Ik hearde wat se letter sei,
’t ferhaal op skoalle oer har knyn,
sa sielich hoe’t er dêr sa lei,
plat op ‘e dyk,
hiel bleek en blyn…
’t wie har gelyk.