It wie de freeds yn ’t âlde Grou,
tradysje fan ‘dêr komt de float’
beladen mei it spanningsfjild
fan ‘moarn sil ’t heve’ yn it nau
fan feart De Tynje en oan board
de fûlens, lykwols net op jild.

Sjoch Loadewyk mei ’t nije skip
dat profilearre him dy dei
wat loek de bân fan Vredestein
dy’t rôljend rûze: ‘Wol ferhip,
reklame komt no op myn wei,
in djip profyl foar ’t lange ein!’

It bod wie hûndert gûne, giel
de grutte letters op it dek
en mei LM alhiel yn styl,
mar Loadewyk as man fan stiel
besloech it gnizend mei de gek:
‘Us skûtsje hat in glêd profyl!’

It wie de sneons yn ’t âlde Grou,
it reinde en it skip lei djip,
de skipper wie kanarjegiel
en kaam De Tynje út yn ’t nau,
tocht op ‘e finish: ‘Wol ferhip,
dit wie hjoed net in bêste deal!’

Ieuwen wie it seildoek hise
mei de kloaten yn de mêst,
’t katoen wie swier mar joech gjin lêst,
want glêde baltsjes lieten rize
op ‘e lieregisel dy’t al fêst
it silersliet song op syn wize.

Doe klonk skril de rop fan Loadewyk:
‘It wurdt mei myn katoen in lijen,
want it slacht yn ’t achterlyk
en nij kin ik net krije,
dus komt dacron op ‘e gyk!’

Ieuwen sakken op syn holle,
swier katoen kaam op him del
mei’t oaren reagearren fel;
as reade lape foar de bolle
wie it dacrondoek dus net yn tel:
it âlde liereliet hat rôle.