De stedsbou hat al ieuwen duorre,
it wie in stribjen hegerop,
sadat der útgie rom en rop,
beskerming joech de mânske muorre.

De dieren stean en rinne mak,
troch masters hân dressearre,
gjin fûgel mist de fearren,
elk fielt him yn de stêd teplak.

De boargers binne dik tefreden
yn ’t libben fan de tredde stân,
se sjonge, dûnsje hân yn hân
foar harren hear yn striid en frede.

De hear rydt rêstich út ‘e stêd,
hy hat dit sels besletten
nei alle boargerwetten:
wannear’t it tsjuster wurdt op bêd.

En wa’t it stedspatroan net folget,
komt earst yn ’t neare hûnegat,
mar hegerop wurdt noch syn lot
wannear’t er hinget oan de galge.

* Ambrogio Lorenzetti (1285-1348)
Fresko ‘Allegory fan goed stedsbestjoer’

Wie ’t swier of licht,
de mage fol of leech,
de skeal die wol syn plicht.

De boer, hy fjurre stokslaand hynders oan
dy’t oer de ieren trapen,
yn dy tiid in fêst gebrûk,
sa spatten kerrels út it koarn
foar bier oan stoere knapen.

Wie ’t swier of licht,
de mage fol of leech,
de skeal die wol syn plicht.

De boer, hy fike ripe druven ôf
en lei dy yn de tonne
foar it sop, in fêst gebrûk
om nei de simmer mei de frou
te drinken út ‘e kanne.

Wie ’t swier of licht,
de mage fol of leech,
de skeal die wol syn plicht.

* Benedetto Antelami (1150-sirka 1230)
Byld ‘De moanne july, hynders dy’t nôt terskje’

Byld ‘De moanne septimber, de wynrispinge’