Dêr leit er swier ferwûne,
Willem van Oranje, ek wol heit
fan ’t nije heitelân;
syn wrede dea, al rap in feit,
kaam fan in moardnershân.

Balthasar wie syn namme,
Gerards kriich er fan syn Frânske heit
en ek de roomske haat
foar protestanten, ’t wie in feit:
hy rûn it moardnerspaad.

Hy koe him presintearje,
stelde him as Frânske ealman foar
en ek as protestant;
sa kriich er oan it hôf gehoar,
mar ’t doogde fan gjin kant.

Nei’t Willem van Oranje
iten hie, kaam Gerards foar it ljocht
en skeat, ’t gie dûbelop;
Balthasar hie syn taak folbrocht,
mar ’t koste him de kop.

* Wouter Mol (1785-1857)
Skilderij ‘It stjerbêd fan Willem van Oranje’

** Jan Adam Kruseman (1804-1862)
Skilderij ‘Willem I ferriederlik troffen’

Charlotte de Bourbon
is yn it soargjen neat tefolle,
Willem van Oranje leit,
sy stipet leafdefol syn holle.

It is in fêststeand feit,
gjin nochter minske hat soks wollen:
moardoanslach, lykwols net dea,
mar wol ferwûne oan de holle.

Jean Jauregui syn lea
is al ferskuord yn fjouwer parten:
dieder, mar yn opdracht fan,
hy hie foar sinten sjitte moatten.

Charlotte de Bourbon
wie al dat soargjen wat tefolle,
kaam al gau op ’t selde bêd,
lei del foargoed de wurge holle.

* Nicolaas Pieneman (1810-1860)
Skilderij ‘Prins Willem I nei de mislearre moardoanslach
troch Jean Jauregui, ferpleegd troch Charlotte de Bourbon
yn  1582’