Skûtsjesilen jout ek winterwurk,
it smoute praat oer hoe’t it wie
en hoe’t it fan ‘e simmer sil,
ynspeksje fan de roef oant durk
en skreppe mei in stielen wil.

Siete*, kampioen fan foarich jier,
wol wis wol witte: dit moat wer,
en hat it skip yn stikken snien,
want langer, dat is wrachtich wier,
sylt flugger, dus nei nûmer ien.

Hattum** lykwols hâldt it sa’t it wie,
syn skip sylt al in fearnsieu mei,
in jubileum mei âld stiel,
wat swierder, dus is ’t wrachtich wier,
gjin blauwe wimpel wurdt syn diel.

Sietes start op Grou is yn it skot,
in gouden sa’t er letter seit,
en sa blinkt ek syn finishplak,
mar ’t hurde stiel is Hattums lot,
in blok falt al yn ’t earste rak.

* Siete Meeter fan Boalsert
** Hattum Hoekstra fan Drachten

Rôlje, rôlje, wetterweagen,
fyftich jier fan ’t jier,
sa rûst it troch hiel Grou,
mar lju dy’t fierder seagen,
woene ha, it is net wier.

Rôlje, rôlje, wetterweagen,
oardel ieu ferlyn
hie ’t skippersfolk yn Grou
de skûtsjes deroan weage:
fûl de striid mei waar en wyn.

Rôlje yn de krisisjierren,
’t gie noch altyd troch,
mar hieltyd minder trou
oan seil en fok, want wierheid
waarden motorlûden sjoch.

Rôlje, rôlje, wetterweagen,
want de help fan stêd
en doarp, lykas ek Grou,
hie oars net as foar eagen:
’t skûtsjesilen wurdt sa ret.

Rôlje, rôlje, wetterweagen,
fyftich jier fan ’t jier
wurdt dus kommisje Grou,
har gloarje is gjin leagen,
want it rôljen bliuwt wiswier.