De waarman hie ’t oer nachten
mei wat froast, teiwaar oerdei,
de v fan hûndert guozzen
wiisde ’t winterwaar de wei.
Wat keart dan sterke machten
fan de redens út it fet?
Miskien it iis op puozzen,
want fertrouder is der net.

De spesjalisten binne kommen
mei in trekker, bus en wein,
se ha it skerpe ark meinommen,
setten as in team útein.

De beamsirurch beklom mei faasje,
linich ek, de konifear,
hy soarge foar de amputaasje
oant er alle lea ferlear.

De assistinten bleauwen ûnder,
brochten byinoar de brot;
de bult waard breed en heech, bysûnder
dat in beam safolle hat.

Noch ien kear kaam er wer nei boppen,
’t lêste teken fan syn wil,
de beamsirurch hat him ûnttoppe,
blokken seage, ’t waard doe stil.

It stoflik omskot leit op strjitte,
wachtsjend op ‘e lêste wein;
wy sille nea ús beam ferjitte,
dêrmei is no alles sein.