Op ‘e toer ha se de skipkes teld
dy’t troch de finish foeren, dreaun troch striid;
hjoed sjocht er út nei wat beweecht de mêst
nei heger oan de wyn, want ’t wurdt no tiid.

Sjoch hoe’t flaggen op ‘e Hurdsyldei
bewapperje it feest fan wyn en bier,
in krêft fan fiif fiert op de symfony
fan klapperjen en rûzjen withoefier.

Wylst de skipkes batse yn de draai,
beweecht it eilân ûnder ’t byljend lûd
fan hûnen, keppel fan hupfaldery,
de hoeder sjocht en fynt it hjoed wol goed.

Ik gean wol fierder want ik rin
’t mystearje yn de mjitte:
útsicht oer it wetterkrús
omdat… wa kin it witte?
Tichterby hat faaks mear sin.

Sa kom ik fierder troch de lins
te rjochtsjen op ‘e reiden
dêr’t it grien it wint fan giel
omdat… gjinien fan beide?
Fierderop leit faaks de grins.

Ik kom no stadich tichter by
’t mystearje tusken wetter,
rinpaad, polderdyk en reid;
de reidfink sjongt it better:
‘Ut ‘e dop, dus bin ik frij!’