De reiden kinne it fertelle,
sa’t se steane yn de rêst
en plûmen bûge nei de spegel,
is gjin wynkrêft mear te tellen,
’t liket foar it túch net bêst.

Mar better is ’t foar jonge finten
oan in stieltrie as liaan,
dy’t Tarzans slingeret nei it wetter,
gaadlik foar de moaiste printen:
blanken foar in seil mei taan.

It silen wint it net fan ’t swimmen,
hiel de float leit yn de mar,
ferbrekt de spegel, makket weagen,
giet it oan, dan wurdt it klimmen,
mar it waar bliuwt yn de war.

Hy rikket troch, mar is net dronken,
sa’t in Hollânsk deiblêd meldt,
de hiele float koe doe net starte,
lei yn djippe rûs fersonken,
mar it reid hat oars ferteld.

De wyn wie east, dus fan it lân
en koe de skippen net berikke
mei in krêft fan trije by de boei,
der rom omhinne mei ferstân,
oars kriich de skipper grif in knoei.

Mar Joop*, al gau mei Grou foaroan,
yn ’t klassemint net te berikken,
lei mei wynkrêft ien in skoft foar blak,
dat Lammert** stiek him nei de kroan,
ferwiisde Grou nei ’t lêste plak.

De striid gie troch, mar sûnder Grou,
gjin skipper koe Langwar berikke
mei de rie fan tûke heit*** nei soan.
De wyn wie east, fan ’t lân, dus flau
en hie it foar Doarp Grou bedoarn.

* Joop Mink
** Lammert Zwaga
*** Ulbe Zwaga