Wy leauwe yn it grutte tal,
fan bingo ’t winnend lot,
lit rôlje ien kear sa de bal
foar leauwende yn god.

De toer stiet foar ús Babels doel,
wy klimme stielhurd heech
mei útsicht oer de mar en poel,
mar ha wat oars op ’t each.

It euroteken wurdt ús swart
foar eagen, sulvergriis
de ûndergrûn en yn it koart:
in healmiljoen en -wiis.

Neam net de oarloch, mar de streamen
yn natuerlik libben, enerzjy
foar minsken, sinne, wyn-en-dy,
dy’t frede bringe yn har dreamen.

Se sizze dat de Gaustersyl natoer
noch hat, mar gasoansluting mist
en datst dêr libjend dea al bist,
dat sin en wille binne djoer.

Neam net de dea, mar wol it streamen
fan it gas út blanke tank sa mids
de blommen, sprekkend kompromis
en kamûflaazje oan de seame.