september 5, 2024
fan Winslow Homer*
As fisker prate hy tsjin fisken,
mar dy seine neat werom,
hoewol’t de bekken iepen stiene,
bleauwen dizze bisten stom.
De trije maten wiene praters
op it lân, soms op it strân,
dêr’t skonken altyd stevich steane,
dêrom bleau har styl yn stân.
De fisker hie genôch fan ’t fiskjen,
hise beide, seil en fok,
hy hie lykwols mar ien pear hannen,
’t wie foar ien man fierste drok.
Seis skonken, likefolle hannen
kamen doe by him oan board,
de maten koene rêstich sitte,
ien hold fêst de fokkeskoat.
De wolken, wyn en hege weagen
lieten harren net mei rêst,
sy waarden stil en moasten hingje,
kreakjend prate doe de mêst.
De fisker, wend oan wyn en weagen,
seach it oan, hold him net stom,
hy prate lykas tsjin de fisken,
mar hy kriich gjin wurd werom.
* Winslow Homer (1826-1910)
Skilderij ‘Oanheljende wyn’
september 4, 2024
fan ûnbekend*
Daniël wie yn betizing
oer de bylden dy’t er seach
fan fjouwer ûnfoech grutte bisten,
fan de himel kriich er ûnderwizing.
Fjouwer foarsten út ’e ierde
wei regearren mei in hân
dy’t sloech, ferskriklik wie it fjirde,
syn bewâld soe nei de delgong fiere.
Iuwenlang soe dat ryk duorje
mei tsien foarsten op ’e troan,
nei harren kaam in wrede kening,
want hy soe syn tiid mei liken fuorje.
Dêrnei kaam in folk dat hillich
leaude yn de heechste God
en yn in keninkryk dat ivich
duorre mei in foarst foar rjocht reewillich.
Daniël, feralterearre
troch de útlis dy’t er kriich
oer bisten, grutte keninkriken
rekken him, hy tocht oan allegearre.
* Yllustraasje ‘It fjirde bist’