De loft wie skjin, it wetter blonk,
it hong sterk ôf fan ’t glêde flak
en algefrij it roer,
dat Ulbe* dûkte, swom en sonk,
hy gie foar ’t earste plak.

As stilte it te sizzen hat,
dan is gjin skipper wis fan ’t plak,
al leit er ek fier foar,
mei Berend** is dat tragysk bard,
hy kroep as wetterslak.

’t Wie Snits dy’t him op ’t lêst fersloech,
dat Grou stie poerlilk op ien ein,
want twadde smakke soer;
Langwar smiet swimmers oer de boech
en rûn doe as in trein.

* Ulbe Zwaga
** Berend Mink op eigen wetter

Klaas Jansma hie as kommentaar,
guon skûtsjes sylden mei in knik,
’t gie rap mei alle wyn en waar
en ’t joech de skippers ek in kick.

It wie de striid fan rap tsjin rjocht,
de skippers strieden fûl foar rap,
tradysje hie it oars betocht
en focht tsjin elke hippe grap.

Dus kaam elk skûtsje op ‘e wâl,
wat soarge foar in protte praat:
‘Dit hip gedoch giet fierste mâl,
in test mei ’t laserapparaat!’

’t Begûn mei ’t praatsje fan Klaas Knik,
soks lei no ienkear yn syn aard:
‘Foar beide, rjocht en rap, bin ik
en foar it laserapparaat.’